ชาวต่างชาติในเอเชีย, รัฐบาล, องค์การด้านมนุษยธรรม และบุคคลทั่วโลกได้เดินทางมาถึง โดยกระตือรือร้นที่จะให้ความช่วยเหลือและสนับสนุนด้านเทคนิค นั่นคือขอบเขตทั่วโลกของภัยพิบัติที่กฎบัตรระหว่างประเทศว่าด้วยอวกาศและภัยพิบัติสำคัญได้รับการเปิดใช้งานอย่างต่อเนื่องโดยสำนักงานคุ้มครองพลเมืองฝรั่งเศส[2] องค์การอวกาศอินเดียอย่างไอเอสอาร์โอ[3] และยูเอ็นอูซาในนามของยูนอปส์[4] แล้วจึงจัดหาภาพถ่ายดาวเทียมด้านมนุษยธรรมที่หลากหลายไปยังองค์การช่วยเหลือและกู้ภัยต่าง ๆ ในตอนแรกธนาคารโลกได้ประเมินปริมาณความช่วยเหลือที่ต้องการในวงเงิน 5 พันล้านเหรียญสหรัฐ[5] แม้ว่าหลาย ๆ ประเทศจะให้ความช่วยเหลือบรรเทาทุกข์และช่วยเหลือ แต่สหประชาชาติได้วิพากษ์วิจารณ์ทั้งสหรัฐและยุโรปในการจัดหาทรัพยากรที่ไม่เพียงพอ โดยวันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2548 ได้มีการให้คำมั่นสัญญากว่า 1.8 พันล้านเหรียญสหรัฐ (1 พันล้านปอนด์)

หลังจากเกิดภัยพิบัติ ประเทศออสเตรเลีย, อินเดีย, ญี่ปุ่น และสหรัฐ ได้รวมตัวกันเพื่อประสานความพยายามช่วยเหลือเพื่อปรับปรุงความช่วยเหลือทันที อย่างไรก็ตาม ในการประชุมสุดยอดจาการ์ตาเมื่อวันที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2548 กลุ่มพันธมิตรได้โอนความรับผิดชอบไปยังสหประชาชาติ

ข้อวิจารณ์การตอบสนองของผู้บริจาค

ตลอดระยะเวลาทั้งหมดของการตอบสนองหลักต่อภัยพิบัติสึนามิ ตั้งแต่ธันวาคม พ.ศ. 2547 ในอีกสี่หรือห้าปีข้างหน้า มีการถกเถียงกันมากมายเกี่ยวกับขนาดและรูปแบบของความช่วยเหลือที่ได้รับ ตัวอย่างเช่น หลังจากสึนามิหนึ่งวันในวันที่ 27 ธันวาคม พ.ศ. 2547 ผู้ช่วยเลขานุการใหญ่ของสหประชาชาติเพื่อการช่วยเหลือด้านมนุษยธรรม ยอน เอกลันด์ รายงานว่ามีการจัดหมวดหมู่การมีส่วนร่วมของประเทศร่ำรวยในฐานะ "ตระหนี่"[6] สิ่งนี้ถูกตีความอย่างกว้างขวางในสื่อประเภทการตอบสนองโดยรวมต่อเหตุการณ์สึนามิ ในขณะที่นายเอกลันด์อธิบายในภายหลังว่าในเวลานั้นเขาได้กล่าวถึงความช่วยเหลือทั่วโลกโดยรวมในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา[7] การพูดในงานแถลงข่าวภายหลังนายเอกลันด์กล่าวว่า "มันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับประเทศใด ๆ หรือการตอบสนองต่อเหตุฉุกเฉินนี้ เราอยู่ในช่วงแรกและการตอบสนองเป็นเชิงบวกอย่างท่วมท้น"[8] รัฐบาลสหรัฐ ที่นำโดยประธานาธิบดี จอร์จ ดับเบิลยู. บุช และรัฐมนตรีต่างประเทศ คอลิน พอเวลล์ ได้เพิ่มอีก 20 ล้านดอลลาร์สหรัฐในวันที่ 28 ธันวาคม ต่อคำมั่นสัญญาเดิมของสหรัฐที่ 15 ล้านเหรียญสหรัฐ นำมาซึ่งมูลค่ารวมสูงถึง 35 ล้านเหรียญสหรัฐ (ไม่รวมความช่วยเหลือโดยตรงจากเรือเดินทะเลที่ส่งไปยังภูมิภาค)[9] ในขั้นต้น กองทัพเรือสหรัฐได้ส่งเครื่องบินลาดตระเวนพี-3ซี โอไรออน และเรือบรรทุกเครื่องบินเพื่อช่วยปฏิบัติการบรรเทาทุกข์[10]

ในวันที่ 31 ธันวาคม คำมั่นสัญญาของสหรัฐเพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่าเป็น 350 ล้านดอลลาร์สหรัฐ[11] กับประธานาธิบดีบุชบอกว่าจำนวนนั้นอาจจะเพิ่มขึ้นอีก ประธานาธิบดีบุชยังได้ลงนามในคำสั่งให้ลดธงครึ่งเสาในช่วงสัปดาห์แรกของปีใหม่

ในช่วงแรกของการตอบสนองต่อเหตุการณ์สึนามิ ความกังวลได้ถูกเปล่งเสียงออกมาในหลาย ๆ ไตรมาส ซึ่งความพยายามบรรเทาทุกข์ระหว่างประเทศอาจจะทำให้สะดุดหากประเทศต่าง ๆ ไม่ยอมจ่ายเงินตามคำมั่นสัญญาเบื้องต้น เมื่อวันที่ 3 มกราคม พ.ศ. 2548 เลขาธิการสหประชาชาติ โคฟี แอนนัน กระตุ้นประเทศให้ผู้บริจาครับรองว่าพวกเขายอมจ่ายเงินเต็มเม็ดเต็มหน่วยตามคำมั่นสัญญา โดยชี้ไปที่กรณีก่อนหน้านี้ว่า "เรามีคำมั่นสัญญามากมาย แต่เราไม่ได้รับเงินทั้งหมด"[12]